هدي الحسيني در الشرق الاوسط نوشت: شکاف و اختلاف بين روسيه و ايران، مساله تازه‌اي نيست. مسکو از مدت‌ها پيش دريافته است که تهران خطري براي منافع آن در خاورميانه محسوب مي‌شود و ممکن است روزي خود را به دليل منافع ايران که استقرار منطقه را بر هم مي‌زند، در حالت جنگ بيابد؛ چرا که ايران تبديل به مانعي بر سر راه تحقق منافع جغرافيايي و سياسي روسيه شده است.
در اين بين، با اينکه روسيه در جريان اظهار نظر‌هاي ديپلماتيک خود به صراحت از اختلاف با ايران صحبت نمي‌کند، واضح است که روسيه از شريک خود رضايت ندارد و تنها در صورتي که تغييراتي در سياست ايران در سوريه، در مورد محدوديت حضور نيروهايش در اين کشور ايجاد شود، شاهد خشنودي روس‌ها خواهيم بود.
در ادامه اين مطلب آمده است: در زمان حاضر، تنش بين روسيه و ايران به اوج خود رسيده است و علت اين مساله، سفر اخير نخست وزير اسرائيل به مسکو است که طي آن، پوتين و نتانياهو در مورد استراتژي‌هاي طولاني مدتي براي تحقق اهداف متقابل در سوريه، به توافق رسيدند.
در واقع، اين دو طرف تصميم به تشکيل گروه اقدام مشترکي گرفتند که هدف آن بررسي موضوع خروج نيرو‌هاي خارجي از سوريه باشد. روسيه متوجه وجود نياز به از بين بردن نشان ايران در سوريه است و براي اين مهم، اسرائيل را شريک مناسبي يافته است؛ چرا که روسيه و اسرائيل هر دو مخالف حضور نيرو‌هاي ايراني در عمق سوريه يا در مرز‌هاي آن هستند.
اين در حالي است که براي نخستين بار، ديدار مهمي بين پوتين و ميشل عون در مسکو صورت گرفت که در جريان آن، پايه‌هاي روابط استراتژيک بين دو طرف نهاده شد. اين ديدار در واقع فصل تازه‌اي در روابط بين لبنان و روسيه محسوب مي‌شود. در همين رابطه، تحليلگران معتقدند که حضور شخصيت‌هاي برجسته اقتصاد روسيه در اين ديدار، نشان دهنده موضع جدي مسکو در رابطه با لبنان است.
علاوه بر اين، روسيه به لبنان در مورد همکاري نظامي نيز پيشنهاد داد. روسيه مي‌خواهد بر اين مساله تاکيد کند که لبنان يک هم پيمان استراتژيک مهم در منطقه است که مي‌تواند به استقرار خاورميانه و حل موضوع پناهندگان سوريه، کمک کند. شايد بتوان گفت: اين نتيجه، يعني نزديکي بين مسکو و بيروت، خلاف ميل ايران است.
در مجموع، مسکو پيام‌هاي واضحي را به تهران داده است، مبني بر اينکه هر اقدام يک جانبه ايران (مانند سفر اسد به تهران، که بدون هماهنگي با روسيه انجام شد)، پيامد‌هايي براي آن دارد. با اينکه مسکو نمي‌تواند سياست تهران در قبال سوريه را تغيير دهد، اما مي‌تواند به اسد براي تحقق اين مهم فشار وارد کند؛ و با اينکه ايران تلاش مي‌کند اينطور وانمود کند که در حال انجام اقدامات ديپلماتيک است، بايد بداند که در مقابل اين اقدامات ناچار به پرداخت هزينه است.
در اين شرايط، لازم است توجه خاصي به شناخت حوادث سوريه داشته باشيم؛ بويژه در مورد درگيري‌هاي آشکار و علني که بين قوا و ائتلاف‌هاي قديمي و جديد، بوقوع مي‌پيوندد.
درباره این سایت